Ontsnapt uit het gesticht

Unity uitjes zijn altijd hilarisch. Wat we ook gaan doen, we maken er altijd iets speciaals van. Zo wordt een burgelijk weekendje Duinrell omgedoopt tot de The Ultimate Unity Experience. Mensen praten er nog steeds over. De visitatie sessie in de ochtendgloren zal ik niet snel vergeten. Meer weten? Word ook drugsvoorlichter en meld je aan bij unity!

Dit keer gaan we zeer bedrijfsuitjeswaardig bowlen bij het welbekende Knijn bowling centrum. Maar we gaan uiteraard niet zo maar bowlen. Dan kennen ze unity nog niet. Alle teams gaan verkleed. En als unity een opdracht heeft, dan voeren we die ook uit alsof onze levens er vanaf hangen. Life is happening when you're having fun! Gevolg: een keurige bowling gevuld met smurfen, holbewoners, maffiabazen, oppernerds, ontsnapte gekken uit de inrichting (eh ik bedoel de sportivos), spacers (inclusief heerlijke spacekoekjes, bedankt Bouke!) en een echte, levende spuit. Weleens een smurf aan je bar gehad? De twstd bardame knipperde geeneens met haar ogen.

Bewust leven is bewust snuiven

Een collectief van meer dan 50 prominente Nederlanders, onder leiding van Katja Schuurman, heeft vandaag opgeroepen tot een algehele boycot van Colombiaanse cocaïne. Dit gebeurde in een paginagrote advertentie in De Volkskrant.

“Wij willen, kunnen en zullen niet langer machteloos toekijken en ons hoofd afwenden. Wij halen onze neus niet langer op voor het leed dat FARC veroorzaakt! Het is tijd voor actie, NU!”, zo valt in het pamflet te lezen. De linkse opstandelingen, door de Verenigde Staten en de Europese Unie bestempeld als terroristische organisatie, bekostigen hun strijd met de Colombiaanse regering vooral door de handel in cocaïne.

In het bonte gezelschap van ondertekenaars zijn naast televisiebekendheden als Winston Gerschtanowitz, Linda de Mol en het gehele presentatorengilde van BNN, ook advocaten, politici en sporters ruim vertegenwoordigd. "Wij zijn wel de laatsten om te beweren dat in onze hectische levens een hulplijntje op zijn tijd geen bittere noodzaak is," zo onderbouwen zangers Nick en Simon hun steun, "maar we kunnen onszelf niet blijven voorhouden dat aan onze neuzen geen bloed kleeft."


Het is Schuurman vooral te doen om een bewustmakingsproces: "Denk de volgende keer dat je aan de nak gaat eerst goed na. Kijk eens goed naar jezelf in die spiegel die voor je op tafel ligt en sta stil bij het leed dat het FARC aanricht, met geld van de Europese jetset", zo zegt de presentatrice zichtbaar geëmotioneerd. "Spreek je dealer, de volgende keer dat hij voorrijdt, aan op zijn ethisch besef. Vraag hem zijn coke, crack, snow, smack, C, sos, yayo of snats voortaan niet uit Bogota, maar bijvoorbeeld Guatemala, Peru of Bolivia te importeren, waar het geld tenminste wél goed wordt besteed."

In een reactie laat Minister André Rouvoet (Jeugd en Gezin) weten verrukt te zijn over het initiatief. “Laat de maatschappelijke betrokkenheid van deze groep een voorbeeld zijn voor alle Nederlandse jongeren. Ik hoop dat massaal aan deze oproep gehoor wordt gegeven.”

Dat is nog eens goed nieuws. Katja roept op om bewust te snuiven en Rouvoet hoopt dat er massaal aan deze oproep gehoord wordt gegeven! Het staat op internet dus het is waar.. Alle lezers van het huisblaadje Ditjes & Datjes van de Dirk van der Broek weten het nu ook. Mooier kan toch niet?


Bron

Sesam open u

Men neme een koptelefoon, een afzichtelijke sweater, een lilleke zonnebril en een platentas. En zie hier, het ideale recept voor de partycrasher. Alle deuren gaan voor je open, de wereld ligt (gratis) aan je voeten. DJ for life!!

Terug uit Berlijn

Gisteren zijn we moe maar voldaan teruggekomen uit Berlijn. Geen voeten meer over, maar vol met nieuw opgedane indrukken, veel foto's en mooie herinneringen. Berlijn is zo'n geweldige stad, er is zoveel te zien en te doen.. Deze keer erg de toerist uitgehangen en eigenlijk niet echt uit geweest, maar eigenlijk maakt dat allemaal niet uit, genoeg leuke dingen te doen in Berlijn. We zijn als twee razende reporters door de stad gesjeesd: foto-foto-klik-klik en door naar de volgende bezienswaardigheid! Tussendoor theedrinken, cocktailtjes hier en daar in leuke barretjes met namen als Wohnzimmer en Künstliche Beatmung. Enfin genoeg over Berlijn. Voor diegene die meer hebben met beelden dan met woorden, bekijk hier mijn fotoverslag.

Ich bin ein Berliner..

tenminste....dit paasweekend. Geen blog van Marloes dus. Het is Berlijntijd! Er staat veel op het programma!
• Clubs: Panoramabar/Berghain, Weekendclub, Watergate
• Platenzaken: hardwax, Space Hall
• Niet te missen: Tacheles, Kulturbrauerei, Casiopeia
• Ook zeker niet te missen: East Side Gallery, Panorama Punkt, Weltzeiturh (wereldtijdklok), Holocaustmonument
• Markt: Vlooienmarkt met DDR spulletjes aan de Spree en de markt in Mauerpark
• Musea: Joods Museum, Berlin Unterwelten (ondergronds Berlijn!)

En verder natuurlijk heel veel winkelen, cafeetjes bezoeken en galeries afstruinen in de buurten Prenzlauerberg, Friedrichshain, Kreuzberg en Mitte. We krijgen het nog druk. Koen en ik gaan ons Duits even goed oefenen en vooral heel veel Weiter Machen!!

Om in de stemming te komen, en eigenlijk om jullie jaloers te maken een leuke trailer van een docu: An Einem Sontag in Berlin

Auf Wiedersehen!!
East Side Gallery

Kutsigaretten

Ik was laatst Oprah Winfrey aan het kijken (nou ja internetten, roken, relaxen en tussendoor even naar de tv loeren) en dit keer had ze mijn aandacht te pakken. Normaal gesproken voel ik me totaal niet aangesproken door de onderwerpen die Oprah aansnijdt: ik ben nu eenmaal geen zwarte, lesbische, gehandicapte, voedingsdeskundige die deel willen nemen aan het Angelnetwork en tijdens de dagelijkse bezinning, waarheen, waarvoor, wat wil ik in dit leven en hoe overleef ik een orkaan, de boeken van de Oprah Winfrey boekenclub leest. Of zoiets. Maar deze uitzending ging over stoppen met roken. Jaaaa dat wil ik al jaren! Ik haat het om verslaafd te zijn. Ik haat die stinkende kankerdingen. Ik wil er voorgoed klaar mee zijn. En na vele mislukte stoppogingen was er eindelijk iemand die mij ECHT kan helpen. Oprah herself! Ik ging er eens goed voor zitten en stak een sigaretje op.

Ik rook ongeveer vanaf mijn 20e en ben al heel vaak gestopt. Op zich lukte dat altijd wel aardig (heb ik dan toch wilskracht?) maar het volhouden blijft toch het moeilijkste gedeelte. Toen ik nog jong was, zei ik geen nee tegen een lekker voorbijkomend jointje. En voordat ik het wist was ik dagelijks een jointje aan het roken. Maar ik rookte niet! Maar zo werkt dat dus niet. Blowen is best lekker, maar elke dag stoned worden was natuurlijk niet helemaal de bedoeling. Uiteindelijk ging ik dan maar weer roken. Toen ik drie maanden naar Australië ging, ben ik voor het eerst die hele periode gestopt met roken en daar kwam ik tenminste niet in situaties terecht waar jointjes zo makkelijk als in Nederland voorbij kwamen. Ook de prijs van een Australisch pakje sigaretten speelde destijds mee. Als je op reis bent is het zonde om 11 gulden per dag uit te geven van je toch al minimale budget voor drie maanden. Nooit gedacht dat ik nu zonder problemen 4 euro uitgeef (4 euro!! Dat is bijna 10 gulden!!) aan een pakje peuken. Maar goed.

Na drie heerlijke rookvrije maanden kwam ik weer in Nederland en ik bleef gestopt met roken. Tot mijn vriendinnetje uit New York met haar Amerikaanse vriend een bezoekje bracht aan Nederland. En wat doen Amerikanen als eerste als ze in Amsterdam zijn? Juist, ze rennen naar de eerste de beste coffeeshop. En Marloes? Die nam gezellig ook een haaltje...Het begin van het einde. Zucht. In december 2006 ben ik weer eens gestopt. Acht heerlijke rookvrije maanden, tot het na het supergezellige Lief festival in Utrecht weer mis ging. Feesten zonder roken blijft een valkuil. En nu ben ik alweer drie maanden fulltime aan het roken. Maar de verlossing is nabij! Oprah gaat mij helpen!

Na drie kwartier verhalen aangehoord te hebben van alle Amerikaanse huisvrouwen die niet kunnen leven zonder hun sigaret, was al mijn hoop gevestigd op Dr. Oz die bij Oprah op de bank zat en mij beloofde dat hij DE ULTIEME tips had om te stoppen. Reclame na reclame zat ik op de bank te wachten op wat ging komen. Tegen het einde van de uitzending zat ik nog steeds hoopvol te wachten op de ultieme tips. Ik had alle gasten aangehoord, ik had foto’s gezien van rokerslongen, ik had alle ziektes voorbij zien komen. Niets dat ik nog niet wist... De laatste 5 minuten van de show kwamen dan toch drie tips.

1. Set a date.
Okay hier kan ik wel wat mee. 1 april gaat het worden.

2. Take medicine: Chantrix or Wellbutrin.
What the fuck? Medicijnen? Wellbutrin, zoals de deskundigen aangaven, was een antidepressiva want tja rokers zijn toch ook best depressief. Wat is dit nu weer voor een belachelijke tip? De deskundige gaf ook nog eens aan dat Chantrix redelijk wat bijwerkingen gaf. Misselijkheid, overgeven. Maar ach dan eet je tenminste niet zo veel. Dat scheelde weer, want veel mensen stoppen niet met roken uit angst om dik te worden, zei die Oz-vent met een cynisch lachje. Nou ja zeg. Liever kanker, longemfyseem, stinkend, verslaafd maar wel DUN, dan vrij van verslaving, minder kans op allerlei levensbedreigende ziektes, goede smaakpapillen, maar helaas pindakaas wel DIK! Ik viel bijna van mijn stoel....Dan de laatste tip. De eindtune van Oprah klonk al. Help, schiet op! Al mijn hoop vestigde zich op die allerlaatste tip, mijn strohalm, mijn levenredder...

3. Go to oprahdotcome and sign in for support.

EN DAT WAS HET!! Die trut van een Oprah boorde me gewoon een schijtkuthoerenuitzending door mijn neus! Zucht. Ik ga het maar weer op wilskracht doen. Een datum heb ik al. Ik wens mezelf veel succes.

Celebrity Rehab

Mijn god, denk je dat je alles wel een keer gezien hebt, kom jij tijdens het zappen bij het programma Celebrity Rehab terecht. Deze reallifeserie geeft een kijkje achter de schermen van een celebrity afkickkliniek. Veel sterren worden verleid door de verdovende werking van alcohol en drugs. Als ze in een afkickkliniek belanden zijn de deuren voor de buitenwereld gesloten. Acht bekende Amerikanen worden gevolgd in de strijd tegen hun verslaving, vanaf 13 maart te zien op RTL 5. Op 1 na (een van de Baldwinbroertjes) ken ik deze bekendheden niet, maar blijkbaar zijn er nog mensen zo gek te krijgen om op tv zich aan te melden voor zo'n programma.

Het lijkt een nieuwe trend, beroemdheden met een openlijke drank- of drugs verslaving die in Rehab gaan. Amy Winehouse, Britney Spear, Lindsay Lohan, Peter Doherty, Kirstin Dunst en (uiteraard) de trendsetter Kate Moss, de lijst lijkt oneindig. Allen worden dagelijks besproken in de media wanneer ze weer eens bezopen en van het padje op de gevoelige plaat worden vastgelegd en hun gang maken naar de afkickkliniek. Ik was benieuwd wat ze daar nu eigenlijk in zo'n kliniek doen, als het klaarblijkelijk zo makkelijk is om de volgende dag weer uit te checken. Ik moet bekennen dat ik met open mond van verbazing heb gekeken. Hoe kun je zo laag zinken. Er was een man die meer dood dan levend werd binnengebracht, de lege fles wijn nog in zijn hand. En dan de verslavingen: dagelijks bingedrinken, vaak in combinatie met slaap- en kalmeringsmiddelen plus allerlei andere poeders en pillen. Dit staat toch heel erg ver van me af. Maar ik ben dan ook geen beroemdheid. Misschien moeten we bij unity voortaan niet alleen waarschuwen dat je beter geen drugs kunt gebruiken als je zwanger bent, als je psychische problemen hebt of als je niet lekker in je vel zit, maar ook dat je zeker geen drugs moet gebruiken als je ook maar enigszins een celebrity bent!

Gelukkig komt er wel veel moois voort uit deze ellende. Alleen het liedje "Rehab" van Amy Winehouse al:
The man said why you think you here?

I said I got no idea

I'm gonna, gonna lose my baby

So I always keep a bottle near

He said I just think you're depressed

Yes me, baby, and the rest



They tried to make me go to rehab but I said no, no, no

Yes I been blind but when I come back you'll know, know know

I don't got the time

And if my daddy thinks I'm fine

You tried to make me go to rehab but I won't go, go, go




Ook heb ik laatst het levensverhaal van Anthony Kiedis van de Red Hit Chili Peppers gelezen "Scar Tissue". Het boek is niet geweldig geschreven maar je wordt wel meegesleept in een leven waar je je in de verste verte geen voorstelling van kunt maken. Een leven wat heel ver afstaat van de 'gewone mens' en juist daarom zo intrigerend. "Anthony Kiedis is in zijn leven tot het uiterste gegaan. Tot nu toe konden we alleen door zijn songteksten een glimp opvangen van de man achter de zanger en tekstschrijver van de Red Hot Chili Peppers. Zijn drugsverslaving, die al op zeer jonge leeftijd begon, omdat zijn dealende vader drugs door zijn bananen prakte, de gruwelen van het afkicken, liefde en seks, de spanningen binnen de band, en de dood van Hillel Slovak. In Scar Tissue legt Anthony Kiedis zijn ziel bloot en geeft hij een onthullend verslag van het boeiende leven dat hij leidt."


Ook Anthony Kiedis schrijft misschien wel mede dankzij zijn drugsproblemen de mooiste teksten.

My friends are so depressed
I feel the question of your loneliness
Confide...'cause I'll be on your side
You know I will, you know I will

Ex-girlfriend called me up
Alone and desperate on the prison phone
They want to give her seven years
For being sad

I love all of you
Hurt by the cold
So hard and lonely too
When you don't know yourself

My friends are so distressed
And standing on the brink of emptiness
No words I know of to express this emptiness

I love all of you
Hurt by the cold
So hard and lonely too
When you don't know yourself

Imagine me, taught by tragedy
Release is peace

I heard a little girl
And what she said was something beautiful
To give your love no matter what
Is what she said

I love all of you
Hurt by the cold
So hard and lonely too
When you don't know yourself

Tot slot vraag ik mezelf af waarom ik stiekem smul van deze verhalen. En samen met mij vele anderen..


Celebrity Rehab, 21.30 uur, RTL 5
Anthony Kiedis - Scar Tissue

Kent iemand trouwens die plaat van.. Part 2

Soms is het lastig uit te leggen hoeveel vette platen je nu weer hebt gehoord op een feestje. Met 'gewone' liedjes kun je nog wel een refreintje gaan zingen of de videoclip uitgebreid gaan uitleggen. Maar in de housewereld is dat al een stuk ingewikkelder, vaak geen videoclips, djsets zijn niet altijd beschikbaar online en sommige platen worden wel al gedraaid, maar zijn nog niet uitgebracht. Ja, ja, wie het snapt mag het zeggen. En dan de platennamen, daar is soms geen touw aan vast te knopen. Met namen als: Snabeln van Hugg & Pepp (één van mijn favorieten!), Isbjörn van Akzidenz Grotesk en Marionette van Mathew Johnson (ook zeer kippenvelwaardig) is het allemaal niet eenvoudig om aan te geven welke plaat jouw favoriet is...

Zo kwam ik op internet de volgende hilarische beschrijvingen tegen. Roept u maar!

"Ben ook nog op zoek naar een andere bliep-bloing-plaat. Werd niet in de ndsm gedraaid, wel in de paradiso (door carola). Je gaat er automatisch heel raar op doen, zit een heel leuk geluidje in. Werd ook door de dj voor Meinhardt @ sms gedraaid... maar goed, dat zal wel helemaaaaal nieeeeeeeeeeemand meer weten"

"Wie kent deze plaat? Hij bevat een sample van een soort menselijk fluiten, met een vrouwelijke vocal die iets zingt (in de trant van) "i'm gonna kill someone tonight" -vrolijk plaatje overigens- Mommy can i go out and kill tonight? I feel, i feel like taking a life.. Please, I wanna seal the kitchen knife and feel, feel like taking a life.."

"En deze: heeeele nare enge plaat met de lyrics: Why won't you Feeeeeed me, Why won't you feeeeel me, Why don't you (sit?) in the corner whilst I lay on the floor and EAT ME! -lijkt wel een sample uit de film the little shop of horrors -"

"Heb wel nog een vraagje, ben ook op zoek naar de titel van een plaat, hoorde m laatst weer ergens op een feestje en bedacht me dat ik m wel in sets had maar niet los. Hij is sowieso ouder dan een jaar, je hoort in die plaat zo een soort talen-cursus. Je hoort een stukje met een paar zinnen Duits die je kan leren en ook Chinees en nog een vage taal. Alles wordt vertaald in het Engels. T is echt een hele dikke plaat. Hij zit in de tresor closing set in deel 3 aan het begin. Ik hoop dat iemand me kan helpen!!!"

"Wie oh wie gaat mij vertellen welk plaatje uncle Svennie hier op ongeveer 31.15 min in de groep gooit? Echt 100x gehoord deze zomer en wil weten welke het is die ene van tététététété tététété pweppweppwepedeppwep enz"

(Die laatste is overigens het fijne plaatje Baby Kate van Heartthrob )

Welles, nietes

Drugs, je bent voor of je bent tegen. De meningen over drugs lopen altijd uiteen van felle tegenstanders (want drugs is slecht) naar een meer rationele gedachtengang dat een drugsvrije wereld een illusie is. Iets daar tussen in is er simpelweg niet. Donderdag 6 maart werd er een drugsdebat over het gedoogbeleid gevoerd in de tweede kamer, waar deze twee groepen als vanouds lijnrecht tegenover elkaar stonden. Ik heb het idee dat dit debat een beetje een vermoeiende strijd is geworden van 'ratio tegenover ideologie', zoals Naïma Azough van Groenlinks het zo mooi verwoordde. Naar mijn idee komen deze partijen nooit nader tot elkaar, zoals dat vaak het geval is in de politiek. Ze willen elkaar niet begrijpen.

Ik ben overigens een voorstander van een mening gestoeld op degelijk, wetenschappelijk onderzoek en daaruit blijkt vaak dat de war on drugs niet oplevert dat er minder drugs wordt gebruikt en dat een drugsvrije wereld inderdaad een utopie is. Ondanks ons liberale, bekritiseerde drugsbeleid scoort Nederland beter dan veel omliggende landen: minder coke, een gemiddeld aantal blowers en weinig drugsdoden. Toch vindt de andere partij dat je geen signaal mag afgeven dat drugs dan maar gedoogd moet worden. Drugs is gewoon slecht, punt uit. Op zich is dat te begrijpen, maar risico lopen is een deel van het leven. Beter kun je de mensen goed voorlichten als ze dan toch die risico's willen lopen. Het is net als met autorijden, als je dan toch wilt autorijden met kans op ongelukken, zorg dan in ieder geval dat die kans zo klein mogelijk is. Maar ja he appels en peren..



Hier het artikel over dit welles, nietes debat, zoals je het beter kunt noemen als je het mij vraagt.

Drugs maken politici blind voor de feiten

Als het om drugs gaat kunnen zelfs wetenschappelijke onderzoeken de Tweede Kamer niet overtuigen. De uitslag staat al vast. ‘Het is ratio tegen ideologie.’

Even kijken de Kamerleden van de oppositie blij verrast op. Horen ze CDA-minister Klink nou echt toegeven dat een drugsvrije wereld een illusie is? Heeft hij het eindelijk begrepen? Nee, blijkt uit de volgende zin van de bewindsman. ‘Maar het is natuurlijk ook een moral issue’, voegt de bewindsman er aan toe.

Debatten over drugs zijn debatten ‘tussen ratio en ideologie’, zoals GroenLinkser Naïma Azough het verwoordde. De ene helft van de Kamer (SP, D66, GroenLinks en in mindere mate de PvdA) citeert aan de lopende band wetenschappelijke bronnen om aan te tonen dat het beter is om drugs deels toe te staan, om beter voor te lichten en de kwaliteit te kunnen controleren.

De andere helft, bestaande uit de christelijke partijen en crimefighters van de VVD en PVV, heeft daar geen boodschap aan. Drugs is slecht, daar hebben we geen onderzoeken voor nodig. Verbieden die handel.

Azough zucht diep. ‘De christelijke partijen pleiten voor een strenger beleid, maar tegelijkertijd moeten ze allemaal toegeven dat zo’n beleid niet zal leiden tot minder problemen of minder drugsgebruik.’

Internationale onderzoeken geven Azough en haar medestanders daarin gelijk. Het drugsgebruik in Nederland is gemiddeld, het aantal drugsdoden heel laag. Landen met een zeer streng drugsbeleid, zoals Zweden, scoren slechter.

CDA-Kamerlid Ciska Joldersma is niet onder de indruk. ‘Heeft dat verschil nou te maken met hun aanpak? Je weet het nooit zeker. Het is appels met peren vergelijken.’ En cijfers over drugsgebruik? ‘Die zeggen mij heel weinig. Dat zegt niets over mensen die in de problemen komen.’

‘U negeert rapporten van instituut CAM, u negeert onderzoeken uit The Lancet. Waar baseert u uw uitlatingen dan op?’, bijt D66-Kamerlid Boris van der Ham Joldersma tijdens het debat toe. ‘Op uw onderbuik?’

Uiteindelijk belooft minister Klink dat hij de gevolgen van dertig jaar gedoogbeleid zal laten onderzoeken. ‘Een opening voor een rationeel debat’, zegt Van der Ham tevreden. Al jaren debatteert de D66’er over dit onderwerp, met dezelfde argumenten en dezelfde tegenstanders. Niets verandert. Maar nu heeft Van der Ham hoop. ‘De VVD zegt: wij zijn nu tegen, maar we willen ons wel op feiten baseren. Dus als het onderzoek aantoont dat gedogen werkt, staan ze daarvoor open.’

Gaat ook CDA-Kamerlid Joldersma om als dat onderzoek haar ongelijk aantoont? Daarover kan ze kort zijn. ‘Nee.’

Bron

Illegale feestjes

Ik ben in mijn leven op heel wat illegale feestjes geweest. Mijn feestcarrière begon in duistere technohollen als het Vrieshuis, Entrepot dok en de oude graansilo. Ik herinner met simpele, gekopieerde flyertjes op een velletje papier met zwart wit teksten..Kale tunes, donkere zalen en veel blije mensen. Vette muziek daar, maar geen idee wie er draaide (Remy!).. maar 1 ding is zeker, toen is mijn liefde voor techno geboren. Toen heette het nog geen techno, maar had je mellow en hardcore. Vage kantoorpanden, oude ziekenhuizen, pakhuizen en vuige kelders deden dienst als ruimtes voor de meest vage feesten. Van brandveiligheid, vergunningen, EHBO en regeltjes hadden maar weinig mensen kaas gegeten..gewoon gaan!

Zo ben ik een keer na een Awakenings naar een after geweest in het Onze Lieve Vrouwen Gasthuis (OLVG). Dat pand was destijds gekraakt en er was een feestje gaande. Het leuke aan dit feest was dat je heerlijk rond kon dwalen. En ik kan je vertellen dat het behoorlijk spooky is om rondte dolen door een oud ziekenhuis waar de operatietafels er gewoon nog stonden..

Ook hadden vriendin S. en ik ooit het gerucht gehoord dat Lab4 zou draaien, een doorgedraaid duo uit Londen die het toen zeer populaire gefreakte UK hardhouse draaide (HQ!). Aangezien vriendin S. een jaar in Londen had gewoond en helemaal into Lab4 was gingen we op pad. Het zou plaatsvinden in een pand tegenover het UPC gebouw bij Sloterdijk, waar destijds de Getaway feestjes werden georganiseerd. Daar aangekomen bleek er van een feest gaan sprake, de loods was plotseling een gewone werkplaats geworden. Ik zie ons nog zitten bij de bushalte...wat nu? We besloten gezellig een pilletje te nemen en vrienden te bellen die onderweg waren naar Ruigoord. We werden opgepikt en reden naar Spaarnwoude waar al snel bleek dat Ruigoord uitverkocht was. Kan dat ook? Ja dat kan. De vriend met wie we meereden wist toevallig dat er vaak feestjes werden gegeven in het wonderschone recreatiegebied, dus wij reden met het raam open door het pikkedonkere Spaarnwoude op zoek naar tunetjes...Op een gegeven moment liep er een meisje, moederziel alleen op de weg..Wij stoppen en vragen wat ze aan het doen was, zo in de middle of nowhere. Ze was aan de lsd en was heerlijk aan het trippen. We hebben haar voor de zekerheid maar meegenomen want het was natuurlijk een bizar verhaal dat ze daar helemaal alleen liep. Na een tijdje rondrijden hoorde we eindelijk een beat! Er stond welgeteld 1 partytent waar je halve liters bier kon kopen, 1 soundsystem en 1 lamp en ongeveer 30 dansende mensen onder een heldere sterrenhemel in the middle of nowhere..die nacht staat voorgoed in mijn geheugen geschrift.

Ook feestjes van Zirk waren altijd bizar, illegaal en underground. In weilanden, loodsen en kantoorpanden tuigde de organisatie hun shit op, compleet met fluor lampen en hypnotiserende tekeningen aan de muur. Ook de afterparties van Legalize waren altijd zeer gezellig, vooral omdat ze nooit toestemming hadden voor die feesten maar de parade uiteindelijk toch altijd weer neerstreek in de Oostelijke of Westelijke Handelskade van Amsterdam. En dan maar afwachten tot de politie een einde zou maken aan de gezelligheid of niet.

De beste feestjes die ik heb meegemaakt waren de feestjes van de organisatie Club60 die meestal plaats vonden in een oud schoolgebouwtje in Amsterdam Noord. Ik herinner me een thema lief/stout, iedereen maar dan ook werkelijk iedereen liep daar in de meest extreme outfits rond. De deal was 40 gulden entree inclusief alles. In de ene zaal was een draaiend podium met bankstellen erop en allerhande vage bandjes die aan het spelen waren. Rond om tafels vol met drank, snoep en, heel belangrijk, niet te missen: een tosti apparaat. In de andere zaal was een complete dansvloer met in alle kleuren van de regenboog oplichtende tegels, a la Billy Jean en veel vrolijk uitgedoste mensen. De een was aan het tennissen in tennistenue, de ander hing in een pooierpak in de ringen, het was tenslotte een oude gymzaal. Heerlijk om weer even kind te zijn en lekker gek te doen.

Dan had je nog een vet feest dat elk jaar werd georganiseerd werd op Hemelvaart, Rijkshemelvaart: 'een militair komplex gekraakt in 1989. De rijkshemelvaartdienst heeft zich ontwikkeld tot een vrijstaat waar tientallen mensen zelf invulling geven aan hun manier van wonen en werken.' Wat ik nog weet is dat je met tram 2 naar de een na laatste halte moest, vervolgens eindeloos lopen door een woonwijk, de snelweg onderdoor en uiteindelijk kwam je terecht bij een soort van hippiedorp ergens in Nieuw Sloten. Het terrein had een bunker en wat oude panden zonder ramen. In de bunker werden standaard lachgasballonnen uitgedeeld en op de bunker zat iedereen in het zonnetje te genieten van de reggae deuntjes. Klimmend op een gevaarlijke ladder kon je op de 1e verdieping van het pand komen waar de meest freaky voorstellingen werden gegeven. Beneden werd rond middernacht een groot kampvuur gemaakt. Ook hier weer vele vage wandelingen gemaakt op zoek naar wc's: de bosjes, om af en toe uit te komen bij een caravan waar dan ook weer een minifeestje voor 3 personen aan de gang was. Ik heb nog een mooi filmpje gevonden van deze legendarische feesten.

Gisteren was ik eindelijk weer eens een ouderwets spannend feestje op het spoor: Undergrounded. De locatie kregen we 1 dag van tevoren door via de mail. Zuid-Oost what the fuck? Wij erheen met de metro, al lopend door het verlaten bedrijvenpark in Bullewijk. Het blijft een apart iets, zo ergens lopend waar geen hond loopt, op weg naar een onbekend feest op een vreemde locatie. Naast de Macdrive hoorden we de welbekende bas van de pompende house. De locatie was een oud en rond Chinees restaurant. En ineens kreeg ik een deja vu...ik ben hier al een keer geweest! Geen idee waar ik vandaan kwam en met wie ik daar ben geweest, iemand? Het is een rond gebouw met bij binnenkomst een Titanic achtige trap naar boven, met rood tapijt en gouden trapleuningen. Bij boven komst kwamen we erachter dat je een echt rondje kunt lopen, sterker nog, de dansvloer draait en de dj draait gezellig mee. Vette locatie dit: donker, tapijt, veel dertigers, fijne acid en beneden techno, ouderwets vissersdoeken (waar kom je dat nog tegen?), volop ingebouwde barretjes en hier en daar een gezellig plant....precies zo als vroeger! Helaas was het ongeveer 40 graden maar de oude tijden herleefde in ieder geval bij mij.

Mijn partyflock agenda heb ik zo goed als mogelijk bijgehouden sinds 1999 en de teller staat inmiddels op 195 feesten. Uiteraard staan alle underground feestjes hier niet bij...die leven voort in mijn herinnering. XTC slecht voor je geheugen? Misschien wel, maar alle fijne, vage, vreemde, vette, gezellige, bizarre, spannende,vieze, coole, gare, door de ME afgelaste, tot in de kleine uurtjes doorgaande feesten zal ik nooit vergeten. Good times, good times, good times, GOOD TIMES!

Hier een selectie van foto's van club60