twee-ceebee

Onlangs kreeg ik een uitnodiging voor een heuse tripparty. In de creatieve uitnodiging werd beschreven vanaf hoe laat we welkom waren en hoe laat we gezamenlijk gelanceerd zouden worden in space. Drug of choice: 2-cb. Aldus geschiedde! Op een locatie in Amsterdam Oost kwamen we allen tezamen. Nuchter een gewoon, gezellig, knus huis met warme lampen, heerlijke kussens, fijne goamuziek en mooie schilderijen aan de muur. Na het slikken van twee minipilletjes proosten we op een goede trip. Na een half uurtje begonnen mijn armen en benen erg zwaar te worden. Hier en daar werd uitgebreid gegaapt, het ging werken!

Hoe het werkt, dat is moeilijk te beschrijven maar ik ga een poging wagen:
- de lampen werden feller, soms leek het of de hele kamer in daglicht baadde, dan werd het weer schemerig en het leek alsof de kamer vol rook stond..
- het schilderij in de slaapkamer van een cactus bleek plotseling badend in het licht te stralen. De stekels gaven om en om rood, geel en oranje licht, de stralen waren zo fel dat ze buiten het kader van het schilderij straalden
- de houten vloer met nerven werd een adement, levend iets, hout leeft (echt!)
- de plastic inktvis aan de muur had zijn eigen podium op de muur en danste alsof het zijn lieve lust was. Mijn tripvriendinnetje van die avond doopte hem plechtig tot stubnopia, de soms enge, maar altijd fascinerende inktvis! De spotlight kwam elke paar minuten weer langs en stubnobia danste en danste..
- het schilderij van de tempel Bayon in Angkor Wat in Cambodja was helemaal indrukwekkend. Het eerst zo platte schilderij veranderde in een bewegend gezicht, de ogen volgden je waar je ook was, zijn slaven dweepten aan zijn voeten en de jungle tierde welig..
- tussendoor was het lachen, lachen, en lachen. Het was allemaal zo grappig en gezellig. Het proberen te verklaren wat je zag, het proberen uit te leggen of iets nu echt is of niet, het slap gelul want "it doesn't make any sense", en ook dat was te begrijpen. Iedereen snapte wat je bedoelde en had tegelijkertijd geen idee. Heerlijke toestand :-)

Na een paar uur werden de visuals wat minder en had je geest voldoende prikkels gehad. Na een barre tocht door het levendige Amsterdam op zaterdagnacht (wie zijn al die mensen en wat doen ze hier??) was ik veilig in mijn eigen huisje en genoot nog even na van alle indrukken die ik had opgedaan de afgelopen nacht. Een ideale tripsetting was zeker zeer van belang:

Al in 1850 schreef de dichter Charles Baudelaire in zijn boek "De kunstmatige paradijzen" al wat je het beste kunt doen bij avonden gevuld met hasj of opium. Deze tips hebben in al die jaren nog steeds niet aan kracht ingeboet:
"Ik neem aan dat u zo verstandig bent geweest om het moment voor deze avontuurlijke expeditie zorgvuldig te kiezen. Een perfecte uitspatting vereist perfecte ontspanning. U weet immers dat hasj niet alleen de eigenschappen van het individu onmatig versterkt, maar ook die van omstandigheden en omgeving; u heeft geen verplichtingen die punctualiteit vereisen; geen leed in de familie; zeker geen liefdessmart. Wees daarvoor op uw hoede. Dat leed, die onrust, die herinnering aan een plicht die uw wil en uw aandacht op een gezette tijd opeisen, zouden in uw roes blijven luiden als een doodsklok en uw plezier vergallen. Is aan bovenstaande vereisten voldaan, is het mooi weer, bevindt u zich in een bevorderlijke omgeving, zoals een schilderachtig landschap of een poëtisch ingericht appartement, kunt u daarenboven een beetje muziek verwachten, dan is alles op zijn best."

En dat was het: een huis vol verrassingen, lekkere chillkussens en vooral fijne vrienden. Bedankt H. en B. en de rest, ik vond het fijn om bij jullie te zijn!