Loesz probeert 2-cb

2-cb is een grappig spulletje. Je neemt 2 pilletjes die net op zoetjes lijken. Je vraagt je af hoe zo iets kleins tot zo iets groots komt. Na een uur ga je eens naar de wc...wow volgens mij voel ik iets. Je kijkt naar jezelf in de spiegel. Je ziet er nog hetzelfde uit, maar je voelt je zintuigen afdwalen. Je staart naar de lucht en de bomen en ineens realiseer je je dat de lucht leeft, de blaadjes van de bomen ademen. Your mind can play tricks on you! Apart is ook dat je je op het ene moment totaal wappie voelt en het volgende moment ben je weer helemaal bij en lul je geanimeerd een end weg. Overal een wazige wereld om me heen. Niet te beschrijven dit. Fantastisch spulletje zeg! De muur golft gezellig mee.

De 2e keer dat ik deze schattige minipilletjes nam was ik op een feestje in de BG. Leuk, nog nooit geweest en Loesz wilt nooit wat missen dus hop hop tsj tsj naar Linke Fritzzzz. Gezellig veel bekenden, leuke tuuntjes, biertje en gaan! Ineens word ik flink afgeleid door een getekend hoofd op een t-shirt. Gefascineerd staar ik naar het hoofd en het hoofd kijkt terug. Glansleggings, gillende geluiden, flitsende lampen, gekakel om me heen, rare dansende konten. Mijn ogen schieten van links naar recht.

Ik besluit even veilig op een bankje te gaan zitten. Nog meer mensen komen erbij zitten. Hi, hallo, hoe is het. "Pffff vaag". Ik staar gebiologeerd naar de hotdogkraam met de titel Hansworst. Ik vraag me af of die man daar serieus is of dat ik voor het lapje wordt gehouden, in het ootje wordt genomen. Wie noemt zijn bedrijf nu Hansworst.nl? Het lijkt wel kermis hier, wat een gekkenhuis. Mijn brein loopt achter de feiten als het probeert dit feestje te bevatten. De jongen naast me knoopt een gesprekje aan. "Wat doe jij voor werk?". "Ja eh...jeeh....eh, wat doe jij". " Ik maak schoenen". Jee goh....wat moet ik daar nu op zeggen...pfff". Jezus wat een ingewikkeld iets dit gesprek. Mijn intellectuele vermogen laat me totaal in de steek.

Ik word voortdurend afgeleid en ik zie van alles om me heen gebeuren. Elke nieuwe blik op iets en alles wordt gefixeerd, met de bijbehorende vage gedachten. Links van mij de bar, wat staat die jongen nu peinzend voor zich uit te staren? Een lamp flitst fel aan en uit, rechts van mij iemand die heel aardig een gesprek met me probeert te voeren, in de verte op de dansvloer twee trappelende beentjes van vriendin P. die wordt opgetild, tegenover me twee vriendinnen die praten met elkaar, flarden van zinnen komen me tegemoet. Een overkill aan zenuwprikkels, mijn brein draait overuren en er is pas 1 minuut voorbij die wat mij betreft een uur duurde. Als ik thuis kom ben ik bek af. Eindelijk rust om me heen. De afstemming van drugs, mijzelf en met name de omgeving (hysterisch) was in dit geval een typisch gevalletje van trail error, game over. Het is een vak apart dat experimenteren met drugs. Als ze daar nu eens wat meer aandacht aan zouden besteden in het onderwijs?

Lees meer over 2-CB