De sigaret van Sinterklaas

Door Luuk Koelman van Metronieuws.
Aan chocolade sigaretten bewaar ik warme jeugdherinneringen. De dag na Sinterklaas in de speeltuin nonchalant langs de zandbak stappen. Step in de hand, chocolade sigaret in de mondhoek. Blijven staan bij het klimrek en dan met half toegeknepen ogen je kleuterhoofdje langzaam naar links en naar rechts draaien. Waanzinnig stoer is dat.

Maar dat mag binnenkort niet meer. In 2002 probeerde het Europees Parlement de chocolade sigaret al te verbieden. Snoepgoed, vermomd als rookwaar, zou de jeugd aanzetten tot roken. Ja, beste lezer. Laat deze gedachtegang even goed tot u doordringen. Om roken tegen te gaan, moet niet de echte sigaret, maar de chocolade sigaret verboden worden. Uiteindelijk werd het verbod afgezwakt tot een ‘aanbeveling inzake rookpreventie’. Dankzij die aanbeveling zien chocolade sigaretten er nog steeds uit als chocolade sigaretten, maar heten ze tegenwoordig ‘chocolade sticks’. Lang leve de Europese regelgeving. Denk je ermee klaar te zijn, laait de discussie opnieuw op.

Twee wetenschappers van de Radboud Universiteit Nijmegen zochten afgelopen week de publiciteit. Het voorstel van het Europees Parlement is volgens hen zo gek nog niet. Recent Amerikaans onderzoek toont namelijk aan dat chocolade sigaretten de drempel naar ‘echt’ roken verlagen. Zo is becijferd dat van alle rokers maar liefst 22 procent als kind chocolade sigaretten gebruikte. Conclusie: kinderen die van Sinterklaas chocolade sigaretten krijgen, stappen later makkelijk over op echte sigaretten.

Terug naar de Nijmeegse onderzoekers die mooie sier maken met cijfers uit Amerika. Luie, gesubsidieerde nietsnutten zijn het. Doe verdikkeme zelf eens iets! Kom bijvoorbeeld met een doorwrocht rapport over het verband tussen chocolade geld en de kredietcrisis. Hoeveel procent van alle bankdirecteuren kreeg als kind chocolade munten van Sinterklaas? En klopt het dat zij op het schoolplein hun klasgenootjes beloofden op al hun chocolade geld te passen? En dat dan aan het eind van de schooldag alles opeens weg was, foetsie, verdampt? En dat niemand daar schuld aan had? En dat dat bankiertje in de dop zichzelf het grootste slachtoffer vond omdat hij als enige met buikpijn naar huis moest? Dat zou ik wel eens willen weten. Cijfers wil ik zien. En van die prachtige staafdiagrammen graag. Het liefst uitgevoerd in chocolade.